Historia ośrodka

15 października 1978 roku Marek Kotański wraz z grupą współpracowników wyprowadził część pacjentów szpitala psychiatrycznego w Garwolinie. Grupa pierwszych terapeutów, między innymi pracujący do dzisiaj Wojciech Koehne oraz Elżbieta Zielińska i Andrzej Zieliński, którzy wkrótce dołączyli do głoskowskiej kadry pod dowództwem M. Kotańskiego stworzyła program terapeutyczny (metodą pracy z osobami uzależnionymi), który został nazwany społecznością terapeutyczną, wzorowaną w jakimś stopniu na niemieckim Synanonie. Zmieniony został sposób patrzenia na rolę osób uzależnionych w procesie terapeutycznym. Do tej pory osoby pracujące z narkomanami tłumaczyły im jak powinny żyć, teraz podstawowym narzędziem pracy stać się miało wzajemne oddziaływanie na siebie pacjentów. Pacjent stawał się podmiotem procesu terapeutycznego. Pod bacznym okiem terapeutów pacjenci sami tworzyli zasady obowiązujące w ośrodku, zresztą samo słowo ośrodek jeszcze wtedy nie istniało.

To właśnie w Głoskowie powstawały zręby metody powielanej później w innych ośrodkach nie tylko monarowskich. Stworzony został funkcjonujący do dzisiaj system, którego podstawą jest dostosowywanie się do potrzeb poddawanych terapii osób. Głosków jest Ośrodkiem Matką, bo tutaj zaczęto tworzyć i stosować metodę pracy, jaką jest społeczność terapeutyczna.

Spośród osób, które kończyły terapię w Głoskowie wywodziła się też kadra następnych ośrodków. Jedynie absolwenci Głoskowa znali na tyle dobrze ten system pracy żeby wprowadzać go w życie w kolejnych nowo otwieranych domach. Do dziś w Polsce i nie tylko z osobami uzależnionymi pracuje trzydziestu trzech absolwentów ośrodka w Głoskowie. Na bazie domu w Głoskowie powstało także w 1982 roku stowarzyszenie MONAR. Kiedy w wyniku gwałtownie narastających potrzeb potrzeba było coraz więcej osób do pracy z uzależnionymi wszyscy, którzy chcieli pracować w nowo otwieranych domach, czy w powstających punktach konsultacyjnych musieli spędzić jakiś czas w społeczności Głoskowa i dostać pozytywną opinię dotyczącą ich przydatności do pracy z narkomanami. Dlatego też bardzo na miejscu jest określenie, że Głosków jest matką innych ośrodków. Do dziś zostało tutaj coś z atmosfery tamtych pierwszych dni.

W Głoskowie powstało kilka filmów i książek. Najbardziej znane i godne polecenia to „Jestem przeciw” Andrzeja Trzosa- Rastawieckiego film fabularny, w którym Daniel Olbrychski gra młodego Marka Kotańskiego i „Psychodrama”: Marka Koterskiego. Film dokumentalny o metodach pracy Kotana. Z książek „Ty zaraziłeś ich narkomanią”, w której sam Marek Kotański opisuje jak pojawił się pomysł tworzenia nowego sposobu pracy z uzależnionymi i początki funkcjonowania ośrodka. Oraz „Rok w monarze”: Wojciecha Wanata- opis jego przeżyć w trakcie terapii w Głoskowie w latach 2002 – 2004.